Het leven heeft geen doel

Het leven heeft geen doel. Het leven heeft geen doel? Dat is nogal een aardige stelling. Toch? In deze blog leg ik uit wat ik daarmee bedoel. Lees eerst dit voorbeeld even.
“Op een dag stopt een man in een auto op de hoek van een straat en wenkt een voorbijganger. ‘Beste man, neem mij niet kwalijk, ik geloof dat ik verdwaald ben. Kunt u mij de weg wijzen?
Natuurlijk mijnheer,’ zegt de vriendelijke man. ‘Waar wilt u naartoe rijden?’
‘Geen idee,’ zegt de bestuurder.
‘Tja mijnheer,’ zegt de voorbijganger, ‘ik zal eerst moeten weten waar u naartoe wilt voordat ik u kan helpen…’”

Bovenstaand verhaal is een voorbeeld uit het boekje ‘Lichtdragers’ van Neale Donald Walsch. Hij stelt het volgende: ‘Als je leven geen richting heeft, dan komt het omdat jij er geen richting aan hebt gegeven. Als je niets tot stand hebt gebracht in het leven, komt het omdat je niet weet wat je wilt bereiken. Als je leven doelloos lijkt, komt het omdat je niet hebt geprobeerd het te gebruiken als een gereedschap waarmee je er een bedoeling aan geeft.’

[tweetquote] ‘Tja mijnheer, zegt de voorbijganger, ‘ik zal eerst moeten weten waar u naartoe wilt voordat ik u kan helpen.’[/tweetquote]

In mijn blogs heb ik vaker geschreven dat jij degene bent die richting aan je leven geeft. Als je je leven geen richting geeft, dan is dat ook waar je heen gaat. Nergens. Het korte verhaal is daar een mooie metafoor van.

Het leven heeft geen doel

Hoe staat dit dan in verhouding tot de titel van de blog? Het leven heeft geen doel? Laat ik daarvoor teruggrijpen naar iets wat ik in een van mijn boeken ‘De alchemie van ziekte’ schreef.

‘Laat me je vertellen over een grote illusie. Een illusie waaraan mensen hun bestaan en werkelijkheid ophangen,’ zei Franklin met zachte stem.
Ik nam een slok en liet hem praten. ‘Het hebben van een soort ‘lotsbestemming’ en een levensdoel. Dit is een belangrijk punt om te onthouden. Geen doel voortkomend uit een bewuste keuze, maar een levensdoel die je jezelf als een beloning voorhoudt.’
Ik merkte dat zijn woorden mijn interesse gewekt hadden. Ik pakte mijn blocnote uit de tas die ik naast me neergelegd had en schreef traag de woorden op.
‘Een lotsbestemming is een illusie. Dat kan even hard aankomen, maar dat is wat het is. Een illusie. Zeker, er zijn bepaalde dingen die je als ziel wilt ervaren hier op aarde, maar dat is het dan ook. Denk er eens over na: valt met het wegvallen van een lotsbestemming ook niet de reden voor je bestaan weg? Als er geen groot, magisch doel op je ligt te wachten bij de finish, wat blijft er dan over als reden voor je bestaan? Wat is het bestaan dan nog waard? Hou je jezelf daarmee niet op de been? Met het feit dat er een hoger en groter doel moet zijn? Is dat niet de worst die je jezelf hebt voorgehouden? Het is jouw eigen verantwoordelijkheid om je leven vorm te geven. Stop met naar boven kijken en te wachten op ‘instructies’. Een vastomlijnde lotsbestemming is een illusie en een valkuil. Een valkuil omdat je dan maar niets doet. Het gevaar van een patroon dat zich steeds herhaalt in je leven. Ik weet niet wat ik moet doen, ik kom er maar niet achter…,’ zei hij op huilerige toon. ‘Iets gáán doen, dat is je lotsbestemming!’ zei Franklin met krachtige stem. ‘Nauw daaraan verwant is je levensdoel. Er is geen levensdoel, het idee van een levensdoel is mentale masturbatie. Het is iets buiten jezelf zoeken en iets buiten jezelf nodig hebben om je heel en compleet te voelen. Je werkelijke levensdoel is om een keuze te maken om iets te gaan doen. Er is geen heilige missie.’
De kracht van zijn woorden deed me uit mijn apathische stemming ontwaken. Als er geen destiny, geen levensbestemming en levensdoel was, dan was er niets meer om op terug te vallen buiten jezelf. Niets meer om je op de been te houden. Ik begreep dat in zijn woorden veel van de materie terugkwam waarmee hij me tijdens ons samenzijn had overladen.
‘Dat je hier op aarde bent met een doel is oude energie,’ temperde Franklin zijn stemgeluid wat. ‘Je hebt iets buiten jezelf nodig. Bijvoorbeeld het gevoel dat je krijgt als andere mensen je een goed persoon vinden. Dat levert je wat op, zoals we net al bespraken. Het gaat erom te ontdekken wie en wat je bent, de rest is bijzaak, en dat doe je door te ervaren. Als je jezelf kent, kun je beginnen met geven aan anderen om de juiste redenen. Een levensdoel haalt je weg van je eigen meesterschap, want je plaatst daarmee iets buiten jezelf en je insinueert daarmee dat er iets is buiten jezelf wat je nodig hebt. Geen doel, geen betekenis, betekent geen drama en dat is lastig. Het ontbreken van drama in je leven is erg lastig zelfs.’
‘Als je besluit je boek te schrijven, dan maak je die keuze voor jezelf,’ sloot Franklin zijn verhaal af. ‘Plaats het niet buiten je. Dat je het doet om de mensheid te redden of iets dergelijks. Dat is een worst die je jezelf voorhoudt en die dient om je leven zin te geven. Maar als je ervoor kiest, kies er dan volledig voor met alles wat je in je hebt. Het plezier van ervaren, van je creatie, dat is waar het om draait.’
Ik haalde diep adem en noteerde zijn laatste woorden. ‘Heftig,’ concludeerde ik.
‘Weet je wat het grote voordeel is als je eenmaal bewust een keuze hebt gemaakt en voor een bepaald doel hebt gekozen? Je kunt doelgericht te werk gaan. Bij je bewust gekozen doel zet je een kruis. Genezing van diabetes bijvoorbeeld. Teken een pijl die daar naartoe wijst. Dat is de weg naar je doel. De acties die je onderneemt moeten dichtbij de pijl liggen. Het zijn concrete acties gericht op je doel. Bijvoorbeeld letten op je voeding, sporten, je mindset onderzoeken, je inlezen in de materie die je genezingsproces ondersteunt. Noem maar op. Een goede tip om te hanteren.’

[tweetquote]’Het leven heeft geen doel. Geen vastgelegd, vastomlijnd doel in ieder geval. Het leven heeft het doel wat jij eraan geeft’.[/tweetquote]

Lichtdragers

Het leven heeft geen doel. Geen vastgelegd, vastomlijnd doel in ieder geval. Het leven heeft het doel wat jij eraan geeft. Wat dat dan ook maar is. Dat kan even binnen komen rollen als je uitgangspunt altijd is geweest dat er een of ander ultiem doel is geweest wat je na moet jagen. Om bij het boekje ‘Lichtdragers’ te blijven, daarin worden ook wat leuke voorbeelden gegeven naar aanleiding van de stelling over het ontbreken van doelen in het leven:

‘Dit zou wel eens een schok kunnen zijn voor al diegenen die denken dat het leven een bedoeling heeft en dat het onze taak is die te vinden, bloot te leggen, te leren, te ontraadselen, en dan oooooit, ergens, somehow, er naar te leven.
Het zou ook wel eens als een schok kunnen komen voor al diegenen die denken dat ze de bedoeling van het leven al wel hebben gevonden en er naar leven (meestal betekend dit dat ze de bedoeling van het leven niet hebben ontdekt, maar er is ze verteld wat de bedoeling van het leven is en ze hebben dit geaccepteerd).

Maar er is helemaal geen bedoeling. Het leven heeft helemaal geen bedoeling. Als het leven een bedoeling had, wie zou dat dan aan het leven geven? God? Waarom zou God een bedoeling creëren en ons er dan 50 jaar naar laten zoeken (en als maatschappij al 50 duizend jaar…)? En als je zegt dat God ons niet laat zoeken, maar ons het antwoord heeft gegeven, waarom heeft God ons dan het antwoord niet zo gegeven dat we het gemakkelijk konden begrijpen en zo geformuleerd dat we het er allemaal mee eens konden zijn? En als je zegt, dat heeft God gedaan, dan heb je de laatste tijd niet naar de wereld gekeken. Nee, God heeft dat niet gedaan en de reden dat God ons niet verteld heeft wat de bedoeling van het leven heeft, is omdat er geen doel van het leven is. Het leven heeft geen doel. Bedoelingloos. Doelloos.

En dat is het grootste kado van God. Denk eens na. God heeft zijn bedoeling niet op alle pagina’s van het leven gestempeld, omdat het leven een open boek is. Aan ons om te schrijven. Het is aan ons om te besluiten welke bedoeling wij er aan geven.
Als God een doel had gekozen – als God planmatig een doel had ontworpen – zou God ons dan niet vertellen wat dat doel was? Zou God ons tientallen jaren, eeuwen laten zoeken en zoeken en zoeken naar de bedoeling van dit alles?
En als je nog steeds denkt, dat heeft Hij wel gedaan, dan heeft ij er maar matig werkt van gemaakt, want niemand heeft het begrepen. Okay, een paar. Een paar denken dat ze het hebben begrepen. Zij kennen het doel van het leven, het zijn alleen al die andere mensen die er niets van hebben begrepen. En dat is het standpunt dat door veel van de belangrijkste godsdiensten op aarde wordt ingenomen. Deze godsdiensten onderwijzen dat zij weten wat het doel van het leven is. Er zijn er zelfs die zeggen dat zij zelf het doel van het leven zijn en dat we alleen maar de richtlijnen van die speciale godsdienst hoeven te volgen om God een almachtig plezier te doen – en gered te zijn. Gelukkig claimen al die honderden anderen niet precies hetzelfde… Zou God die klus echt zo klungelig hebben uitgevoerd?’

Vermakelijke kost om te lezen :)  Anyway, niet depressief afhaken, er is hoop… Het leven mag dan misschien geen doel hebben, het heeft wel degelijk een functie! Bedoeling en functie zijn niet hetzelfde. Een klok functioneert wanneer hij tikt, met als doel de tijd aan te geven. Een auto functioneert door ontbranding met als doel mensen van A naar B te brengen. Een magnetron functioneert door de moleculen in het voedsel heel snel te laten trillen, met als doel voedsel te verhitten.

Het leven functioneert op een bepaalde manier, maar niet voor een van te voren vastgesteld doel. Je zou kunnen zeggen dat het bepalen van het doel, en deze vervolgens vorm te geven, de functie van het leven is. En daarmee komen we aan bij ziekte en genezing. Als we kijken naar de essentie van ziekte, de oorsprong van ziekte, dan heeft deze bijna altijd als ‘functie’ je terug te brengen bij jezelf. Je weer terug te brengen bij het vertrouwen in jezelf. Jij bent de schepper van je eigen leven. Dat zou je het grootste geschenk kunnen noemen dat je is gegeven. Jij kunt zelf je leven vormgeven. En dat doe je steeds opnieuw en opnieuw, om jezelf uit te drukken en ervaren. Jezelf steeds opnieuw uit te vinden. Daarover heb ik veel geschreven in De alchemie van ziekte.

Ten slotte nog even praktisch

Het leven heeft geen doel. Geen vastgelegd, vastomlijnd doel. Het doel is wat jij als schepper eraan geeft. En dat is iets wat je absoluut moet doen (zie ook het verhaal bovenaan deze blog)! Anders ga je nergens heen. Als je voor jezelf een richting vaststelt, een doel voor jezelf creëert, dan kan dit je namelijk helpen om een kruis te zetten en een pijl daar naartoe te trekken. Zoals ook staat beschreven in mijn boek. Dan kun je de acties die je neemt, om je vastgestelde doel te bereiken, heel gericht nemen. Je acties staan dan in dienst van je doel.