Persoonlijke ontwikkeling via Facebook

Ik gebruik Facebook veelvuldig als kanaal voor persoonlijke ontwikkeling voor mensen die daar behoefte aan hebben. De berichten zijn heel divers, van anekdotes en levenswijsheden tot het delen van gebeurtenissen die impact hebben op het dagelijkse leven. Altijd probeer ik het herkenbaar en praktisch te houden en iets aan een bericht mee te geven waarover je kunt nadenken. Deze blog gebruik ik om wat voorbeelden te geven van berichten die ik op Facebook heb geplaatst. Het zijn berichten die als gezamenlijk kenmerk hebben dat ze door lezers hoog zijn gewaardeerd. Misschien heb je wat gemist of misschien wil je je graag aanmelden voor wat dagelijkse ‘inspiratie-vitaminen’? Door de pagina leuk te vinden zie je vanzelf de berichten voorbij komen (en doe je mij een groot plezier). Op “vind ik leuk” klikken, kan hier: https://www.facebook.com/Genezenonline.nl/. Veel plezier met de verhalen!

PERSOONLIJKE ONTWIKKELING VIA FACEBOOK

Surinaamse man

Ik zat laatst te denken aan een man die ik altijd zag in de kantine bij een voormalig werkgever. Mijn werkvloer bestond uit academisch geschoolde mensen en deze man was een enorme Surinamer van ruim 2 meter die de borden en dienbladen afruimde in de kantine na lunch. Die man was zo bijzonder! Hij lachte altijd, zijn hele omgeving straalde en was verlicht. Er werd neerbuigend naar hem gedaan door de meeste mensen, in de zin van dat er geen werkelijk contact met hem gemaakt werd, maar daar had hij niks van. Hij zong, lachte (bulderend) en verlichte zijn omgeving. Ik bedacht me hoe hiërarchisch een samenleving vaak is opgebouwd en wat we daarmee mislopen. Wat een geschenken iedereen met zich meedraagt en hoe weinig we daar maar van bewust zijn. Deze man hoefde daar alleen maar te zijn en daardoor liep ik na iedere lunch met een grote glimlach weer weg. Heerlijk! Welke topper bezorgd jou een glimlach op je gezicht?

Ongeluk

Dilemma en de werking van het onderbewuste, mooi! `Lees dit even. Herken je dit? Een paar dagen geleden reed ik in het donker voorbij een rot punt in het verkeer in de stad waar ik woon. In het donker, spitsuur, regenen, iedereen heeft haast, kortom; chaos. Het is een drukke doorgaande weg, nauwelijks verlicht, waarbij een zebrapad de weg ‘opbreekt’. Er zat 1 auto voor mij en aan beide kanten van de weg was het enorm druk. Er staken mensen over en een auto aan de andere kant van de weg… schepte een fietser. Een vrouw. Het gebeurde allemaal in de chaos, het verkeer stop, er loopt een andere voetganger naar de vrouw, een fietser stapt af om te helpen, de bestuurder van de auto die de vrouw schepte, kortom: er stonden heel snel zo’n 4 a 5 mensen omheen. De auto voor mij draaide de weg af om ook te gaan gaan helpen. Ik zag de vrouw liggen, ze was er niet goed aan toe, haar been bewoog nog wel. Dit alles vond eigenlijk binnen een halve minuut plaats. En dan krijg je dat gevoel…. Moet je uitstappen? Moet je helpen? Wat kan ik doen? Ik heb verder geen ehbo, kan niets bijdragen en het is gekkenhuis op de weg. Er staan al enkele mensen omheen, dus 112 bellen is voor mij ook niet nodig, dat wordt wel gedaan. Ik ben verder gereden, maar toch blijft er dan iets knagen. Had ik niet moeten helpen? Had ik niet iets kunnen doen? Om zo’n persoon daar te zien liggen, het geeft toch een naar gevoel. Indrukwekkend. Ik heb het er met een paar mensen over gehad, wat zou jij doen? Mijn conclusie is het volgende. Wat ik van mijzelf weet, is dat als ik moet handelen, ik handel. Het is niet iets waar ik over nadenk, het ontstaat gewoon. Ik doe het zonder na te denken. In het moment. Als er tijd ontstaat om te denken en als ik mijzelf afvraag, tja, wat kan ik eigenlijk doen en er staan al mensen, dan lijkt het moment al voorbij te zijn en is het niet mijn ‘moment’. Mijn ‘strijdt’.
Wat ik al schreef, het maakt wel veel indruk. Wat er die nacht gebeurde, was dat ik erover droomde. Ik liep achter een kinderwagen (met mijn dochter nog als baby daarin), op een dijk, door de sneeuw, ijs in het kanaal. De bak van de kinderwagen schoof eraf en plonsde in het water. Ik rende erachteraan, sprintte zo snel ik kon, maar de bak dreef enorm snel met de stroom mee door het water. Uiteindelijk bleef de bak steken tegen een ijsschots, ik sprong in het water, hield de bak tegen en moest uit alle macht trekken aan de bak zodat deze niet verder zou drijven. Ten slotte kon ik toch een greep in de bak doen en… stond ik daar met lege handen. Het kind was weg. Ik wist direct dat de droom te maken had met de gebeurtenis van de avond daarvoor. Toch een gevoel van machteloosheid en schuldgevoel. Bizar wat een indruk zo’n gebeurtenis dus maakt en hoe dit doorspeelt in je onderbewuste. Ook mooi hoe dit vervolgens in je onderbewuste vertaald wordt.

No stress…

Een tijd terug las ik in een magazine een artikel dat ging over iemand die yoga aan het beoefenen was. Hij was net aangekomen voor een retraite in India. De betreffende dag was hij vrij en zat op het strand. Heerlijk ontspannen, de zon scheen, de wind streelde aangenaam door zijn haren… Enkele medecursisten kwamen het strand op en vroegen hem of hij mee ging naar een Indiase yogagoeroe die toevallig in de stad was. Een buitenkans. De man twijfelde en ging toch mee. De rit door de stad was hel! Drukte, toeteren, bijna ongelukken, stof, schreeuwende mensen, een zoektocht die maar niet leek te eindigen, op zoek naar het juiste adres.. Toen ze de goeroe eindelijk gevonden hadden en wat thee kregen om weer tot rust te komen, namen ze deel aan een yogales van de goeroe. Hij zei: ‘Sluit nu allemaal je ogen en stel je voor… dat je op het strand zit. De wind waait door je haren…’ Ik hoef het moraal van het verhaal niet uit te leggen smile-emoticon Maar hoe vaak komt dit wel niet voor in je leven, op zoek naar iets buiten jezelf of naar iets wat beter of ‘groener’ is dan je eigen gazon. Het forceren, het niet luisteren naar jezelf. Heerlijk verhaal toch.

Gekleurd

Als je door je ogen kijkt naar bijv. een… appel en je sluit daarna je ogen, dan zie je via je hersenen nog steeds die appel. Je hersenen graven de appel op uit het geheugen en projecteren deze. Het beeld van de appel is dus niet ‘echt’. Als je weet dat je altijd gekleurd kijkt op basis van je perceptie, op basis van waar jouw focus en aandacht ligt, dan kun je wel nagaan dat je werkelijkheid eigenlijk niet is wat je denkt dat het is. Je werkelijkheid is een gekleurd en geprojecteerd plaatje op basis van jouw focus en aandacht.

Door de pagina leuk te vinden zie je vanzelf de berichten voorbij komen. Op “vind ik leuk” klikken, kan hier: https://www.facebook.com/Genezenonline.nl/

‘Crap’

Misschien moet je hier even een paar keer diep adem voor halen smile-emoticon Bij veel mensen die bezig zijn met wat je een spirituele levenshouding zou kunnen noemen, hoort het grondbeginsel dat je van iedereen moet houden en iedereen even lief moet vinden. Geloof me, dit levert alleen maar een hoop frustratie op. Tot explosiegevaar aan toe. Dus als je van jezelf iedereen ‘lief en aardig’ moet vinden, vraag jezelf dan af: waar komt dat vandaan? Voel je het echt zo of is het kunstmatig? Wat is je intentie? Wil je zelf aardig gevonden worden? Volg je iets of iemand anders die ‘zegt’ dat dit zo hoort en dat dit zo moet zijn? Leuke vragen toch om eens bij stil te staan. Misschien niet leuk om te horen, maar binnen new age en spiritualiteit hoort ook een hoop ‘crap’. Denk en voel voor jezelf. Gebruik je eigen bewustzijn.

Glazuur

De laatste tijd hoor ik mensen vaker spreken over de termen ‘mantra’s’ en ‘visualisaties’. As je daarmee aan de slag bent of gaat, houd dan in gedachten dat het weinig nut heeft om dingen kunstmatig voor je te zien of op te dreunen, als je wat je werkelijk gelooft in en over jezelf een hele andere richting opgaat. Dan is het een dun laagje glazuur wat je aanbrengt en niet meer dan dat. Als je bijv. geen vertrouwen in jezelf hebt of alles schreeuwt in je dat je toch niet in staat bent om zelf iets te veranderen, dan kun je wel van alles voor je zien en van alles opdreunen, het zal geen effect hebben. Probeer dan eerst te werken aan het onderliggende ‘probleem’ of de issues in jezelf, voordat je al je tijd en energie stopt in een kunstmatige act.
Tweede ding is, is dat we vaak iets voor ons willen zien en iets willen geloven, maar dat dit voortkomt uit de mind. Het is een heel verstandelijk iets. Degenen die bekend zijn met mijn boeken weten dat ik vaker geschreven heb over creëren vanuit de mind, vanuit drama en vanuit passie. Deze eerste, creëren vanuit je verstand of ratio, zal nauwelijks energie verzetten. Jezelf dus in een Ferrari zien en daar niet of nauwelijks in geloven en daar eigenlijk ook niets om geven, heeft dus weinig nut…

Kijken naar jezelf

Hoe je denkt dat anderen naar je kijken, is vaak niet meer dan de manier waarop je naar jezelf kijkt. Dit is echt een belangrijke levensles. Gele post-it in je hoofd maken en nooooooooit meer vergeten smile-emoticon Maak er nu een beetje een ontspannen grap over, maar serieus mensen… dit is een ‘diepe’. Een life changer als je dit goed tot je door laat dringen. Want al die energie die je verspilt aan het bezig zijn met wat anderen van je denken en hoe anderen je ervaren, is echt echt echt zonde van je tijd en een waste van energie…

God van de berg

Lees deze heerlijk fabel van mijn goede vriend Wouter. De god van de berg is zijn eerste verhaal. Wouter is een origineel denker en onder andere bedenker van de theorie van de hele en halve cirkels waarover ik eerder al een blog schreef. Een verhaal dat terugkomt in mijn boek De jongen die (van) suikerziekte genas. In zijn eerste gastblog gebruikt Wouter de symboliek van fabels om de onderliggende dynamiek te schetsen van situaties die we allemaal kennen uit het alledaagse leven.
https://genezenonline.nl/de-god-van-de-berg/

Vluchtelingen

In de buurt van waar ik woon is een winkelcentrum. Daar vlakbij is een vluchtelingenopvang. Regelmatig lopen mensen van die opvang daar rond en kopen wat in de supermarkt. Dat is wel cool om die cultuurverschillen te zien. Er stond nu bijv. iemand voor me die de kassière niet aankeek. Zij was aardig en vriendelijk, gaf het geld terug dat hij te veel betaalde, netjes het bonnetje en bedankte hem etc. Hij schonk haar geen enkele blik waardig of toonde een andere vorm van contact. Ik merkte aan de mensen in de rij dat dit opviel en dat zij daarna extra aardig tegen de kassière waren. Ik weet zeker dat op basis van dit contact tussen de kassière en de man, een beeldvorming ontstaat bij de mensen in de rij richting vluchtelingen. En sowieso bij de kassière. Toch is het dan juist te gek om dingen vanuit een hoger perspectief te bekijken. Want gebeurt er wat je denkt dat er gebeurd is? Soms is het een teken van respect om iemand niet aan te kijken. Soms is het schaamte, voor kleding of omdat je de taal niet spreekt. Vaak ligt de oorzaak aan de cultuur. Of aan een land, het kan zelfs aan de taal liggen. Sommige landen kennen alleen de gebiedende wijs en geen dankjewel of alstublieft in hun taal en dat klinkt direct erg snauwerig, terwijl dat niet perse zo bedoeld is. Moraal van het verhaal: het is erg leuk om te merken wat zo’n gebeurtenis met jezelf of met mensen doet en om naar zoiets te kijken vanuit hoger perspectief; er zijn altijd meerdere waarheden.

Rozijntjes…

Een mooie manier om weer met beide benen op de vloer terug te komen. Neem een kind. Een willekeurig kind van een paar jaar oud. Zet daarvoor op een rijtje… Justin Bieber, Barak Obama, Lionel Messi en… zo’n rood doosje rozijnen van 5 of 10 cent. Voor je de vraag kunt stellen wie hij/zij het leukste vindt, is er al een sprint getrokken richting de rozijnen… Mooie manier om weer wat ouderwetse bescheidenheid te leren als je jezelf te belangrijk gaat vinden smile-emoticon
Ik moest aan deze metafoor denken toen er met Sint allemaal kado’s werden uitgepakt en mijn dochtertje vooral aandacht had voor de pepernoten die op tafel stonden die veel interessanter waren dan wat voor (duur) kado dan ook… ‪#‎leven‬-in-het-nu-moment.

Door de pagina leuk te vinden zie je vanzelf de berichten voorbij komen. Op “vind ik leuk” klikken, kan hier: https://www.facebook.com/Genezenonline.nl/