Werkelijke genezing - Leer van Ana's wijsheid

Werkelijke genezing is het genezen van de oorsprong van ziekte. Bij bijna alles wat ik doe probeer ik dit uit te dragen. En dat is soms best een lastige boodschap. Deze mail kreeg ik van Linda en gaat over haar hartsvriendin Ana. Ana was ernstig ziek. Ze had chronische kanker. Zij zet op zo’n mooie en krachtige manier uiteen waar het werkelijk om draait bij ziekte en genezing, zij laat op zo’n mooie en wezenlijke manier zien waar het om gaat bij het genezen van de essentie van ziekte, dat ik hier met geen mogelijkheid nog wat aan toe kan voegen. Leer van Anna wat werkelijke genezing is.

Linda heeft mij toestemming gegeven dit met jullie te delen, zodat anderen geholpen en geïnspireerd kunnen worden het verhaal van Ana. Ik heb de mail gelaten zoals Linda hem aan mij heeft gestuurd.

Werkelijke genezing

***

Mijn mail gaat over Ana. Ik leerde haar kennen tijdens een Open Yoga Dag in de studio waar ik lesgeef. Zij was er samen met haar zus en ze vielen me meteen op door hun positieve aanwezigheid en inbreng.

Ana kwam daarna bij mij op les. Ze gaf van te voren aan dat ze herstellende was van kanker en de nodige operaties achter de rug had.

Maar met wat aanpassingen in de oefeningen kon ze goed meekomen in de rustige woensdagklas.

Ik genoot altijd weer van haar lach en energie!
Soms sloeg ze een les over door afspraken in het ziekenhuis of bij haar Chinese arts. Maar de volgende les kwam ze dan weer stralend binnen en op een dag vertelde ze me dat ze was begonnen met de studie Chinese geneeskunde. Haar voedingspatroon had ze inmiddels al omgegooid en ze was een expert op het gebied van lekker maar verantwoord eten.

Totdat ze een maand wegbleef en me appte: ´Linda, denk niet dat ik niet naar je lessen wil komen. Ik wil heel graag maar kan niet, ik ben te ziek.´

Vanaf dat moment begon ik met lesgeven bij haar thuis. Eigenlijk moet ik het anders verwoorden: we begonnen met het delen van yoga, meditatie en vooral energie en vriendschap.
Elke zondagochtend reed ik omhoog de bergen in naar haar huisje waar ze woonde met haar hond.
De eerste keer had ze een tumor bij haar keel zo groot als een appel. Ze zei: ´gisternacht dacht ik dat ik dood zou gaan. Ik kreeg bijna geen lucht meer!´

Dan ging ze liggen en hielp ik haar rustig ademen. Het contact met haar fysieke lichaam weer voelen. Haar keel, zelfs haar tumor, bedanken voor hun harde werken.
De weken erna slonk de tumor door behandelingen en kwamen er weer lichtjes in haar ogen. Ze was er doorheen gekomen!
We maakten plannen! We wilden een yogagroep opzetten voor mensen zoals zij, herstellende van kanker. Haar artsen had ze al gevraagd en die verleenden hun medewerking. Ze zei weleens: ´mijn levensverwachting is niet zoals anderen die hebben Linda´.

Haar kanker was immers chronisch legde ze uit.

We gingen een weekend weg samen en spraken over van alles. Over het leven. Maar ook over de dood.

Haar conclusie was: ´Ik denk dat het zo mooi is daar dat we ons niets mogen herinneren hier op aarde. Anders zou iedereen meteen dood willen!´

Wat mij vooral raakte was de volledige acceptatie van haar ziekte zonder zich eronder te laten krijgen.

Ze wist elke dag volop te leven en te genieten van wat ze wél kon met haar ziekte aan haar zijde.

Ze zei: ´Ik ben zo dankbaar voor mijn ziekte want ik ben er zo´n beter mens van geworden. Sommige mensen hebben een ziekte nodig om tot inzicht te komen. Ik heb dat nodig gehad!´. Ze noemde haar ziekte ook niet kanker maar ´cambio´.

Franklin, hoeveel mensen kunnen dit daadwerkelijk zeggen én voelen?!

Ze zei: ´Kanker is de ziekte van de liefde. We moeten weer leren van onszelf te houden..´

En ook: ´Cancer es emociones mal gestionadas´ hetgeen zoveel betekent als ´kanker is verkeerde omgang met je emoties´.

Ik besefte al snel dat ik Ana weinig te leren had. Ze was een yogini ´pur sang´.  Ik was haar leerling.

Woensdag 15 juni was ze nog in de groepsles maar ik zag dat ze het zwaar had.

Ze wilde echter niet dat ik die zondag zou komen. ´Al mijn familie komt Linda, dan is er zoveel ´galeo´.´

De dinsdag erop is ze thuis overleden. Met haar hond naast haar.

Schreef jij niet ergens dat je wellicht niet gaat genezen maar wel kunt helen?

Ana´s ziel had zijn weg bewandeld en na 40 jaar was het tijd om terug te gaan.
Voor ons te vroeg, wat hadden we haar nog graag bij ons gehad..

Maar de ziel denkt immers niet in tijd. De ziel denkt in groei.
Ana was geheeld. Werkelijke genezing.

Ik had sterk de behoefte dit met je te delen Franklin. Soms denk ik dat ik er iets van snap maar vaak snap ik er geen bal van!
Of eerlijker: soms wíl ik het misschien niet snappen..

Weet dat ik op onbewust niveau veel heb gehad aan je boeken. Dat ze als dominostenen zijn. Het kan wel zijn dat er ergens eens een rijtje stenen stagneert maar dan valt er elders toch weer een steen om die doorgeeft wat doorgegeven moet worden.

En wat valt dat valt. En wat komt dat komt.

***

Linda stuurde een dag later deze korte aanvulling op haar verhaal:

Wat ik nog graag wil toevoegen is iets dat me gisteren te binnen schoot.

Op een keer vroeg ik haar wat zij aan ons  ´gezonde mensen´ (waarvan de meeste in een dagelijkse rat-race zitten) zou willen meegeven. Wat kunnen wij leren van iemand die leeft met chronische kanker?

Zonder ook maar een moment van twijfel kwam ze met het volgende antwoord: ´No te preocupes!´ (maak je geen zorgen).
Waarop ik vroeg: ´En hoe kunnen we dat toepassen?´

Bij mijn 2e vraag twijfelde ze eerst wat. Ze zei dat ze zich zelf voor haar ziekte altijd zoveel zorgen had gemaakt over van alles en niets.

Ze bleef even stil en zei toen: ´Door bewustwording..´
´Voor mijn ziekte riep ik ´Salud!´ bij het proosten en dacht er verder niet bij na. Nu wens ik de mensen met wie ik proost gezondheid toe.´

Ik vond dat een prachtig antwoord en zo waar. In een notendop is dat ook waarover het binnen de hele yoga-filosofie gaat.

Bewustwording. Zelfkennis. Inzicht.

Zoals ik het aan de zijlijn kon inschatten is leven met kanker leven met een uitvergroot filter. Ineens zie je, voel je, wéét je wat goed voor je is en wat niet. Welke personen je toelaat en welke niet. Je weet wat je gezondheid / herstel ten goede komt.

Beslissingen worden eenvoudiger. Maar goed, nu ben ik al bij mijn eigen observatie beland. En die is uiteraard gekleurd.

Nogmaals, ik hoop dat je met Ana´s woorden anderen tot steun kunt zijn.

***

Dankjewel voor je wijsheid, lieve Ana. En dankjewel voor je prachtige mail, lieve Linda! We hopen allebei dat je woorden anderen tot steun zijn, dat is ook waarom we het delen. Een ode aan het genezen van de oorsprong van ziekte: een ode aan werkelijke genezing.