Transformatie van rups en de vlinder - Spirituele depressie [2]

Transformatie van rups naar vlinder. Deze week het vervolg op mijn blog ‘Spirituele depressie [1] – De rups en de vlinder’ (lees hier). In mijn nieuwe boek De alchemie van ziekte wordt dit proces uitgebreid beschreven. 

De rups en de vlinder

De rups en de vlinder. Er was eens een rups. Hij leeft zijn leven, hij kruipt wat rond over de grond en de planten, kortom, hij doet zijn ding maar het houdt niet over. Hij had eigenlijk wel wat meer poten willen hebben, groter willen zijn, een andere kleur willen hebben, minder hard willen werken voor zijn eten en leukere ‘rupsvrienden’ willen hebben. En een beetje meer rupsengeld zou ook mooi meegenomen zijn.

Een roep om verandering

De rups kruipt doelloos wat rond. Hij heeft wel wensen en verlangens, hij droomt er van een beroemde of meer getalenteerde rups te zijn, maar hij legt zich erbij neer dat dit het is. Het is immers alles wat hij kent. Hij is rups en hij blijft rups. Af en toe gaat hij eens een uitdaging aan of hij bindt de strijd aan met andere rupsen, maar dat is het dan ook wel. Maar toch, diep van binnen knaagt er wat aan hem. Hij voelt dat er meer moet zijn in zijn rupsenleven. Iets anders. Hij voelt en hoort de roep. Een roep om verandering. Een roep om iets anders, al kan hij zich als rups op geen enkele wijze voorstellen van wat voor grandeur de verandering en de transformatie zal zijn. Hij kent tenslotte alleen zijn leven als rups.

Verandering komt

Op een goede dag besluit de rups gehoor te geven aan die roep, aan dat weten van binnen. De kracht ervan is zo sterk geworden dat hij het niet langer kan negeren. Hij heeft geen flauw idee wat er gaat gebeuren, het enige wat hij weet is dat er iets anders moet. Het is de natuur. Evolutie. Ik denk dat we die roep allemaal kennen in ons eigen leven. De rups geeft zich over en voelt zich bevrijd. Al die beperkende gedachten en overtuigingen, al die dingen die niet meer bij hem passen worden losgelaten. Eindelijk! Smachtend kijkt de rups uit naar de dingen die zullen komen. Verandering komt, dat zeker, alleen ziet het er niet uit zoals de rups zich had voorgesteld. Hij voelt zich niet zo lekker, zijn rupsenpootjes doen zeer en hij wordt er ook niet knapper, slimmer of rijker door. In willekeurige volgorde…

Niemandsland

Langzaam krijgt de rups spijt dat hij gehoor heeft gegeven aan de roep van binnen. Spijt dat hij geluisterd heeft naar de rupsen om hem heen en de geruchten over verandering en transformatie. De mind van de rups begint zich er mee te bemoeien. Is dit nou leuk? Het is een valstrik! Je moet terug naar je oude leven! Maar het oude leven past niet meer. Wat eerst voldoende en genoeg was om de rups tevreden te houden, schiet nu tekort. Langzaam komt de rups erachter dat er geen weg terug meer is. Maar wat dan? De situatie is uitzichtloos en hij is er moedeloos van geworden. Hij krijgt steeds minder energie, heeft geen honger meer en geen zin meer om ’s ochtends op te staan. Geen interesse meer. In niets. Voor het eerst spreekt de rups met zijn vrienden over doodgaan. Hij wil dat liever niet, zoveel weet hij zeker, maar wat moet hij dan… Hij krijgt er nog meer spijt van dat hij ooit geluisterd heeft naar die stem van binnen, die hem aangespoord heeft tot verandering. Die hem aangespoord heeft zijn dromen te volgen. Groots te durven zijn. Zijn oude leven past hem niet meer en een nieuw, ander leven schijnt er niet te zijn. Hij zit in het Niemandsland. De rups sluit zich op, beweegt niet meer en ligt daar maar. Alles wat hij voelt, alles wat hem ooit gelukkig heeft gemaakt, is verdwenen. Hij kan net zo goed dood zijn. Hij bevindt zich in een cocon. Een cocon die alles buitensluit. Niets kan hem meer bereiken. Er is alleen dat grote, gapende zwarte gat…
De rups heeft het gevoel opgesloten te zitten in zichzelf en hij kan geen kant meer op. In zijn wanhoop schreeuwt hij het uit. Laat dit eindigen. Als dit betekent dat dit het einde is, so be it. Als er een rupsengod bestaat, kom me dan halen. Neem me mee. Neem me mee…

Versmelting met de essentie van jezelf

Maar er gebeurt niets. ‘Niemand kan me horen, ik ben helemaal alleen’, zei de rups. Alles en iedereen heeft me verlaten en ik zit opgesloten. In mezelf, met geen mogelijkheid om te ontsnappen. Hij geeft zich over. Hij laat los. En het moment waarop hij zich volledig overgeeft, is het moment waarop hij transformeert. In een vlinder. Met vleugels en oogverblindende kleuren. Met een ander bewustzijn. Een ander wezen. Een wezen dat hij zich met geen mogelijkheid voor heeft kunnen stellen tijdens zijn leven als rups, met zijn rupsenbewustzijn.

Dit is precies de fase waarin veel mensen zitten. Zij zitten in de cocon. In het Niemandsland. Zij kennen de wanhoop, het gapende zwarte gat, de uitzichtloosheid. En waarom? Omdat dit het mechanisme is dat gebruikt wordt om je te helpen je totaal over te geven. Om de kloof van het Niemandsland te overbruggen en uiteindelijk te versmelten met de essentie van jezelf.

Transformatie

Het proces zoals dat hierboven is omschreven hoeft niet op deze manier plaats te vinden. De transformatie van rups naar vlinder hoeft niet zwaar te zijn, maar het is wel hard werken. Werk dat alleen jij kunt doen. Onthoud wat de essentie is van het proces waar je doorheen gaat, namelijk de transformatie van rups naar vlinder. Door dat geschenk voor ogen te houden maak je de transformatie een stuk eenvoudiger voor jezelf. Het proces van spirituele depressie staat ook beschreven in mijn boek De alchemie van ziekte. Een proces dat ook voor de genezing van suikerziekte van belang is.

Ik ben benieuwd naar je reactie. Herken je dit? Bij jezelf of bij een ander? Laat me weten wat je denkt, je helpt mij en anderen ermee. Laat mensen weten dat ze niet alleen staan in hun gevoel!
Investeer in jezelf: Klik hier om de boekenserie te bestellen die twijfels, angsten en onzekerheden wegneemt en vertrouwen teruggeeft. Laat je leiden langs de valkuilen van ziekte en genezing en de specifieke uitdagingen die leven in deze tijd met zich meebrengt!