Ik ben ongeneeslijk ziek

Ik ben ongeneeslijk ziek. Of: Aan mijn ziekte is niets te doen. Verschrikkelijke woorden om uit te moeten spreken of om op te moeten schrijven. Maar dit is wat ik veel lees en hoor van mensen met wie ik via mijn boeken en gratis E-books in contact kom. Misschien kun je met de woorden in dit blog het perspectief iets verschuiven.

Uiteraard ga ik niet vertellen dat je wel fysiek kunt genezen als je een ziekte hebt die als ongeneeslijk wordt bestempeld. Wie ben ik om dat te doen? Ik probeer manieren aan te reiken om anders met je ziekte om te gaan en om er anders naar te kijken, omdat ik weet hoe dit doorwerkt in een persoon en dat dit je uiteindelijk enige verlichting geeft. Geestelijk en/of fysiek. Het blog van vorige week over Ana en het genezen van de oorsprong van ziekte was daar een heel bijzonder voorbeeld van (klik hier om te lezen).

Ziekte als identiteit

Ik merk dat ik het best lastig vindt om hierover te schrijven. Het is een super gevoelig onderwerp, of in ieder geval, dat kan het zijn. Ik wil niemand voor het hoofd stoten die het toch al zwaar genoeg heeft, maar wil toch wat aanreiken waar iemand mogelijk wat aan kan hebben. Dat is beter dan zwijgen, ook al zijn het soms maar enkele personen die ermee geholpen zijn. En geloof me, je zal de eerste niet zijn die het stempel ongeneeslijk ziek heeft gekregen en genezen is of nog steeds leeft, terwijl hij of zij al vele jaren geleden was opgegeven.

In de Masterclass die ik onlangs heb uitgebracht, ga ik uitgebreid in op de valkuilen van ziekte en genezing. Een van die valkuilen is dat je je ziekte mogelijk als identiteit bent gaan zien. ‘Hoi ik ben… en ik heb…’. Of: ‘Hoi, ik ben… en ik ben ongeneeslijk ziek.’. Een ziekte is een onderdeel van je, een aspect of persoonlijkheid, maar het is niet wie je bent. Je bent veel meer dan dat. Zelf als je een ziekte hebt die als ongeneeslijk wordt gezien. Als je merkt dat je jezelf tijdens het voorstellen introduceert als de ziekte die je hebt of dat het tijdens een gesprek (ook of vooral met een vreemde) na enkele minuten eigenlijk altijd over je ziekte hebt, dan is het goed je hier bewust van te zijn. Dat helpt je afstand te nemen van je ziekte en wat stapjes naar achteren te doen. Zelfs als je veel pijn hebt en er iedere seconde van de dag met je ziekte geconfronteerd wordt. Als de volledige focus en aandacht op het ‘ongeneeslijke aspect van je ziekte’ ligt, als dat je perceptie is, dan zullen de acties en resultaten in je leven ook heel anders zijn dan van iemand die open blijft staan voor verbeteringen en oplossingen die er mogelijk zijn.

Niets werkt zo goed als een verhaal om dit verder te verduidelijken.

Evolve your brain

Ik heb dit verhaal ook terug laten komen in de Masterclass die ik onlangs heb uitgebracht. Evolve your brain gaat over een lezing van Dr. Joe Dispenza. Hij is een neurowetenschapper. Hij reist de hele wereld over en geeft op een begrijpelijke manier lezingen over de werking van het brein. Hij is een gerenommeerd arts die op krachtige en heldere wijze het mirakel van het brein en de invloed daarvan op ons leven ontvouwt. Als je wilt veranderen is het belangrijk dat je weet hoe je moet veranderen en wat de valkuilen op de weg ernaartoe kunnen zijn. Dr. Dispenza snijdt diverse onderwerpen aan en één van de belangrijkste onderwerpen is waar we het net over hadden. Het gaat over eerst zien en dan geloven. Eerst zien en dan geloven werkte precies andersom: eerst geloven en dan zien.

Als je niet gelooft dat je kunt genezen, dan blokkeer je jezelf en zal het lastig zijn om tot genezing te komen. Dr. Dispenza bracht dit op zijn eigen manier onder de aandacht. Hij gebruikte daarvoor het voorbeeld van iemand die door een ongeval verlamd is geraakt aan zijn linkerarm. Een groot percentage mensen die dat overkomt zal zeggen: mijn arm zal voor de rest van mijn leven niet meer werken, want de dokter heeft dat tegen me gezegd. Als er dan tegen je gezegd wordt dat het ook anders kan, dat er nog een andere potentie is, dan zijn er direct mensen die afhaken. ‘De dokter zegt dat het niet kan, dus is het zo.’ Voor hen blokkeert die kennis hun handelen. Dr. Dispenza gaf daarna een voorbeeld van wat mogelijk kan gebeuren als de linkerarm verlamd is, maar men zegt: ‘okay, ik geloof dat mijn arm weer kan functioneren, laat maar zien. Wat moet ik doen?’ Deze mensen staan open voor iets nieuws en die kun je wel bereiken. Zij gaan aan de slag met de gedachte dat ze hun arm weer kunnen bewegen.

Als eerste onderdeel van het behandelplan krijgt de patiënt sensoren op het hoofd én op de goede rechterarm geplaatst. De patiënt beweegt zijn goede rechterarm en ziet de beweging op een beeldscherm terug. De bewegingen die door de sensoren worden opgevangen, zijn namelijk op een monitor zichtbaar, zodat de patiënt die ook kan zien. Dit is erg belangrijk, omdat het de feedback is die de patiënt van zichzelf krijgt. Daarna worden de sensoren van de goede arm afgekoppeld en moet de patiënt de beweging met zijn goede rechterarm in gedachten maken. Weer krijg hij nu feedback, omdat de sensoren op zijn hoofd ervoor zorgen dat hij op de monitor de beweging van zijn in gedachten bewogen arm kan zien. Aangezien, zoals we inmiddels weten, de hersenen geen onderscheid maken tussen wat ‘echt’ gebeurt en wat niet, geeft dit een belangrijke impuls aan de hersenen van de patiënt over wat hij wel en niet kan. Vervolgens wordt een spiegel geplaatst tussen de goede rechterarm en de verlamde linkerarm en beweegt de patiënt de goede arm. Je hersenen en lichaam krijgen daardoor opnieuw een heel belangrijk signaal, namelijk dat de verlamde arm ogenschijnlijk werkt: feedback.

Tenslotte gaat de patiënt daadwerkelijk aan de slag met zijn verlamde linkerarm. In gedachten probeert hij deze te bewegen. Het kan dagen, weken, maanden duren, tot het moment waarop hij fysiek daadwerkelijk een beweging maakt met de arm. Wederom feedback! Dit is de volgorde die wordt gehanteerd. Kennis, instructie, feedback. Maar het begint bij het begin, eerst geloven, dan zien. Je moet in ieder geval geloven dat je kunt genezen.

Ongeneeslijk ziek

Probeer het volgende mee te nemen uit dit blog. Het punt wat ik duidelijk probeer te maken, is dat je acties en resultaten heel anders zullen zijn als je gedachtegoed bestaat uit de overtuiging dat je zelf invloed uit kunt oefenen op je lichaam. Dat jij het commandocentrum bent. Als je jezelf bent gaan zien als ongeneeslijk ziek, dan sluit je al het andere daarmee buiten. Veel kracht, wijsheid en sterkte gewenst!