Je lichaam als bondgenoot? Ik kan me goed voorstellen dat het lastig is zo tegen je lichaam aan te kijken als je iets (ernstigs of chronisch) mankeert. Een orgaan, lichaamsdeel of ledemaat representeert het specifieke thema waar jij mee worstelt. De zogenaamde essentie van ziekte. Lees onderstaande passage uit mijn boek Ziekte & Genezing om je lichaam als bondgenoot te gaan zien.
Je lichaam als bondgenoot
‘Mag ik bij je komen zitten?’ vroeg Ketut.
Ik maakte een uitnodigend gebaar naar de plaats naast me. De kleine bank op de binnenplaats was mijn favoriete plek geworden om na te denken en te filosoferen. De unieke combinatie van planten, bloemen en bomen die Ketut had gebruikt om de oefenruimte voor zijn tai chi vorm te geven, was rustgevend. Ik kon mijn gedachten ordenen en kreeg regelmatig nieuwe inzichten die ik kon gebruiken op mijn weg naar genezing en de groei van mijn bewustzijn.
Ketut vouwde zijn handen in zijn schoot en liet zijn blik over de binnenplaats dwalen. Hij knikte tevreden. Hij verschoof zijn aandacht naar mij en vroeg waaraan ik dacht.
Ik haalde mijn schouders op en mompelde wat. Ik worstelde met een van de weinige momenten waarop ik werkelijk een diepe weerzin voelde bij de situatie rondom mijn alvleesklier en de afhankelijkheid van het moeten injecteren.
Ketut drong aan en vroeg me nogmaals naar mijn gedachten. Hij zag dat ik ergens mee zat. Ik gaf me over en slaakte een diepe zucht. Ik vertelde hem wat me bezighield en hoe ik mijn alvleesklier verfoeide. Ik wist dat dit niet strookte met alles wat ik had geleerd het afgelopen jaar, maar het was hoe ik het op dit moment beleefde. Ik kon er niets aan doen. Ik baalde.
‘Hoe is het mogelijk dat mijn alvleesklier, na alles wat ik heb gedaan, mijn lichaam nog steeds niet van de juiste hoeveelheid insuline voorziet?’ vroeg ik Ketut wanhopig. ‘Een kansloos orgaan is het,’ mopperde ik verder.
Ik had verwacht een terechtwijzing van Ketut te krijgen, maar hij hield zijn mond. Hij pakte een perzik uit zijn zak en nam er een hap uit. Hij kauwde zorgvuldig en nam nog een hap. Met smaak at hij de perzik op en nog steeds had hij niets gezegd. Ik voelde het ongeduld in me groeien. Waarom zei hij niets?
Ketut stond op en schonk me een grote glimlach. Hij knikte me bij wijze van groet toe en liep weg. Verbouwereerd bleef ik achter.
Ik kon mijn ongeduld niet langer bedwingen. ‘Waarom zeg je niets?’ riep ik hem geïrriteerd na. ‘Je wilde toch weten wat er aan de hand was?’
Ketut stopte en kwam teruglopen. ‘Als twee vrienden ruzie hebben is het niet verstandig om daar als derde tussen te komen,’ zei hij.
Even dacht ik dat hij het over onze vriendschap had, maar aan zijn gezicht zag ik dat dit niet speelde. Vragend keek ik hem aan.
‘Jij en je alvleesklier,’ verduidelijkte hij. Hij kwam opnieuw naast me zitten. ‘Het besef moet eens bij je groeien dat hij de beste vriend is die je hebt.’
‘Het besef dat ik heb, is dat je je beste vriend niet in de steek laat,’ zei ik verbolgen, nu ik begreep dat hij het wel degelijk had over mijn probleem en de gevoelens die ik ervoer. ‘Ik weet dat er een vertrouwensbreuk is geweest, omdat mijn alvleesklier mij in de steek gelaten heeft en dat ik weer vertrouwen in het orgaan moet krijgen. Maar hij is degene die ermee gestopt is. Niet andersom.’ Ik wist dat ik onredelijk was.
Ketut ging verzitten zodat hij me goed aan kon kijken. De paar haren op zijn kin leken statisch geladen en stonden recht overeind.
‘Je praat onzin en dat weet je ook,’ zei hij kalm.
Ik draaide me van hem af en bestudeerde overdreven geïnteresseerd de grond naast mij.
‘Klein kind,’ lachte Ketut.
Ik grinnikte. Hij had gelijk.
‘Laat me het uitleggen,’ zei Ketut. ‘Als je als mens ergens mee worstelt, bewust of onbewust, kan zich dat uiten in ziekte. De worsteling van de mens vertaalt zich vaak in een bepaald thema of onderwerp. Zoals schuldgevoel of een gebrek aan eigenwaarde of eigenliefde. Een ziekte staat symbool voor dat betreffende thema en de worsteling van de mens daarmee. Dat is wat we de essentie van ziekte noemen. Het is de werkelijke betekenis van ziekte. De ziekte wil je ergens op wijzen. Ze heeft je wat te vertellen. Zo staat ieder orgaan, ieder onderdeel in je lichaam en iedere ziekte, symbool voor een bepaald thema.’
Ik knikte. Daarvan was ik diep doordrongen.
‘Stel je voor dat je beste vriend ergens mee zit, hij worstelt met een groot probleem, zou je dat dan niet vervelend vinden voor hem? Zou je daar dan zelf ook niet mee zitten, omdat je ziet dat het hem zo aan zijn hart gaat?’
‘Waarschijnlijk wel,’ zei ik aarzelend.
‘Dat is precies wat er in jouw eigen lichaam ook gebeurt. Door gebeurtenissen in je verleden worstel je met een bepaald thema of bepaalde thema’s. Het onderdeel in jouw lichaam dat zich het meest met jou verbonden voelt, het onderdeel dat zich jouw situatie aangaande dit thema of deze thema’s het meeste aantrekt, is het onderdeel of het orgaan dat ziek wordt. Dit is namelijk het onderdeel of het orgaan in jouw lichaam dat de essentie van jouw situatie vertegenwoordigt. Dat het meest gevoelig is voor jouw situatie, want hij vertegenwoordigt het betreffende thema of de verschillende thema’s in jou. Hij voelt zich verantwoordelijk voor jouw situatie.’
Ik keek stil voor me uit en dacht na over de woorden van Ketut.
‘Het orgaan dat jouw ziekte weergeeft is je grootste bondgenoot. Je beste vriend. Het heeft zich jouw situatie namelijk aangetrokken en lijdt net zo onder de situatie als jij zelf doet. Het wordt tijd dat je dit beseft. Je alvleesklier heeft niet opgegeven. Net als jij is zij onder de situatie bezweken.’
Ik blikte opnieuw naar de grond na deze onvervalste oorwassing.
‘Jouw alvleesklier representeert het specifieke thema waarmee jij worstelt,’ zei Ketut met zachte stem. ‘Je alvleesklier zal het mooiste, prachtigste orgaan van het lichaam worden door het specifieke thema op te lossen. Wees dus niet boos, maar waardeer je alvleesklier erom. Hij is degene die om je geeft. Verklaar hem de liefde. Je alvleesklier heeft een taak in jouw lichaam en die taak wil hij uitvoeren. Dat is zijn vervulling. Dat is waarom hij er is. Ook hij is droevig dat hij zijn taak niet kan uitoefenen zoals het moet. Los daarom het thema, de essentie van je ziekte op, zodat je alvleesklier zijn taak weer kan vervullen.’
Hij stond op en aarzelde even. ‘De alvleesklier is in mijn optiek een van de mooiste en gevoeligste organen van de mens,’ zei hij. Het leek werkelijk alsof hij een beetje verbolgen was. ‘Behandel hem dus ook zo.’
Dit is een Premium Artikel. Verder lezen?
