Autisme – Het is net een mens… gaat over het opmerkelijke en bijzondere verhaal van Carly, een meisje gediagnosticeerd met autisme. Carly is niet in staat om op enigerlei wijze te communiceren met haar omgeving of om op een andere manier contact te leggen. Verdwaald in haar eigen wereld. Gebrandmerkt met het etiket ‘mentally retarded’. Tot zij 11 jaar wordt. Dan mag Carly voor het eerst met een computer werken en daarmee vindt een grote doorbraak plaats. Door middel van de computer blijkt zij wel in staat te communiceren en geeft daarmee een unieke kijk in het leven van iemand met autisme.
“Om alle indrukken die we voelen te laten verstommen, creeeren we output. Slaan, zwaaien, gillen, noem maar op”. – Carly
“Ik ben een normaal kind, opgesloten in een lichaam waar ik geen controle over heb.” – Carly
Zoals iedere ouder wil je het beste voor je kind en dat is ook het geval bij de ouders van Carly. Carly wordt van therapie naar therapie gebracht, met een ijzeren wil en discipline van de ouders, maar ook vanuit een ijzeren regime. Werkt een therapie niet? Op naar de volgende. Maar nooit en te nimmer zijn haar ouders bereid haar op te geven en haar op te laten nemen.
Carly’s verhaal geeft geeft een intens beeld van de persoon die ‘binnenin’ een persoon met autisme zit. Je kruipt letterlijk en figuurlijk in haar huid. En het beeld wat je krijgt wijkt wellicht nogal af van het beeld dat je had van iemand met autisme. Verbaas en verwonder je. De subtitel van het blog luidt niet voor niets, ‘Het is net een mens’…
‘Jarenlang spraken we over haar alsof ze er zelf niet bij was’ – vader Carly
Hieronder staat de video. Lees onder de video nog even verder.
Autisme
Dan nog even de Franklin-saus.
Carly schrijft in de video: “It’s a way for us to drown out all sensory input that overloads us all at once. We create output to block out input.”
Een pure overprikkeling van de zintuigen dus. Dat is precies wat autisme is. Er is een enorme toename van het aantal kinderen met autisme. Afhankelijk van je levensfilosofie zou je kunnen zeggen dat er ‘een ander type’ kind wordt geboren dan vroeger. Gevoeliger (om niet te schrijven, heel, heel gevoelig….). En zoals ik al schreef raken deze kinderen snel overprikkeld door al de zintuiglijke sensaties waarmee ons leven is gevuld. Daarnaast raken zij van slag door de harde (realiteit van de) maatschappij. Dat vloekt met hun gevoeligheid. Forceer kinderen ook niet in activiteiten. Zij reguleren zichzelf op een bepaalde manier en weten zelf het beste wat ze aankunnen. Als je dat toch doet, dan veroorzaak je die zintuiglijke overprikkeling.
En… platgooien met medicijnen is niet de oplossing. Dat doet meer kwaad dan goed. Dompel kinderen met autisme onder in creativiteit en kunst. Schilderen, muziek, dat soort dingen. Daarin kunnen zij zichzelf kwijt. Het is een manier om bij (zichzelf) te komen en zijn. Als kids met autisme door de pubertijd gaan, of uiterlijk aan het einde van hun tienerjaren, worden dingen makkelijker en kunnen zij beter omgaan met hun zintuiglijke overprikkeling. Uiteraard zijn er vele vormen en niveaus van autisme, maar ik wil dit toch graag delen.
Voor de (extreme) gevoelige kids in zijn algemeenheid geldt: luister naar ze. Werkelijk luisteren. Ik heb dat ook al eens geschreven over kinderen met diabetes. Ze moeten gehoord worden. Dat is wat zij nodig hebben. Dat is wat zij vragen. Zij moeten zich uit kunnen drukken. Dat betekent niet dat je alles moet goedvinden wat zij doen, maar dat je naar ze luistert en hen laat spreken. Weet je, op een bepaalde manier dragen zij niet alle shit met zich mee die wij volwassenen vaak met ons meedragen. Ze zijn niet of in veel mindere mate geconditioneerd. Ze zijn extreem intuïtief. Maak hen duidelijk dat ze niet in het bestaande system in de maatschappij hoeven te passen. Zij mogen zichzelf zijn. Er komen in snel tempo special scholen voor deze kids. Daar passen zij in. Die scholen zijn opgericht voor en gebaseerd op, wat deze kinderen werkelijk nodig hebben. Waar zij zichzelf kunnen zijn. Vaak zijn deze plekken opgericht door mensen die zelf door veel ellende zijn gegaan binnen een bestaand systeem of door ouders die door eigen ervaring wijs zijn geworden. Zij weten en voelen aan wat deze kinderen wel nodig hebben.
Carly
Terug naar Carly. Mocht u een kind hebben met autisme, dan is de kans groot dat u wel eens iets van Carly en haar opmerkelijke verhaal gehoord heeft. Voor iedereen die nog nooit met autisme te maken heeft gehad, is het een prachtig verhaal om tot je te nemen. Het laat je anders naar een ziekte, naar een persoon, kijken. En dat is kostbaar. Wat voor Carly geldt, geldt niet alleen voor kinderen met autisme. In ieder kind, in iedere volwassene, zit een uniek persoon. Je moet het alleen willen zien.
Carly houdt haar eigen blog bij: www.carlysvoice.com
Ze heeft haar stem gevonden en kan haar stempel op de wereld drukken.
