Zie je nog wel echte mensen?

Kun je je nog herinneren dat ik niet zo lang geleden een blog schreef over ‘Mijmeren’ (klik eventueel hier)? Over de film Bohemian Rhapsody, van Freddy Mercury? De essentie van het blog is dat het gevaar op de loer ligt dat we, door overproductie en overconsumptie van prikkels en afleidingen, louter verzamelaars van indrukken en ervaringen zijn geworden in plaats van verwerkers en zingevers ervan. 

Onderaan het blog stond nog een toevoeging over Nieuw-Zeeland.  Het ging erover dat rücksichtslos, zonder er verder over na te denken, het filmpje van de dader van de aanslagen werd gedeeld. Zonder erbij stil te staan hoe dat binnenkomt bij anderen. 

De vraag die daarbij hoort, is of we nog wel echte mensen zien of is alles een soort game of film voor ons geworden? Wordt er nog nagedacht over de acties en de gevolgen van ons handelen, fysiek dan wel verbaal? 

Deze ‘mijmering’ kwam afgelopen week even keihard bij me binnen toen ik iets las op de website van de NOS. Ik werd er echt een beetje verdrietig van. 

Hieronder kun je het bericht lezen:

Ophef in Maleisië na zelfmoordoproep meisje op Instagram

 

Echte mensen


In Maleisië is ophef ontstaan na de zelfmoord van een meisje van 16. Ze had op Instagram een oproep gedaan met de vraag of mensen wilden dat ze zelfmoord zou plegen of niet. De meeste mensen stemden voor.

“Erg belangrijk, help me kiezen D/L”, stond bij het bericht. Daarop koos 69 procent van de stemmers voor ‘dood’.

Een Maleisische advocaat en politiek bestuurder bekijkt of de voor-stemmers kunnen worden vervolgd. Een poging tot zelfmoord is strafbaar in het Aziatische land. “Aanzetten tot zelfmoord dan mogelijk ook”, zegt hij.

Nationale discussie

De minister van Sport roept in Maleisische media op tot een nationale discussie.

“Ik maak me oprecht zorgen om de geestelijke gezondheid van onze jeugd. Het is een landelijk probleem dat we serieus moeten nemen”, zei de minister.

Heb jij hulp nodig?

Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 (24/7 bereikbaar) en 113.nl.

Untraceable

Ken je heel toevallig de film ‘Untraceable’? Het is een Hollywood productie. De film kwam zo’n tien jaar geleden uit. Het gaat over een FBI agent die een serial killer op het spoor is. De persoon die gezocht wordt ontvoerd mensen, bindt die vast op een stoel, zet er een camera op en brengt de beelden naar buiten onder de veilige dekmantel van het internet. 

De computer telt het aantal keren dat iemand naar de beelden komt kijken. Bij een vooraf ingesteld aantal views, bijvoorbeeld als de website 1 miljoen keer wordt bezocht, treedt er een mechanisme in werking dat tot de dood van het slachtoffer leidt. Als niemand de website bezoekt, is er dus niets aan de hand. Hoe meer bezoekers, hoe sneller het slachtoffer aan haar einde komt. 

Je raadt het al, het hele internet gonst ervan en binnen no-time komt het halve internet de website bezoeken om als een stukje entertainment het slachtoffer op gruwelijke wijze om het leven te zien komen. 

Het is een film en nog een Hollywood film ook, maar ik weet nog dat ik me toen afgevraagd heb of het ook niet zo zou gaan als het om het ‘echie’ ging. Ik vind het bericht op de NOS website verdomd dichtbij komen. 

Geestelijke nood

Het meisje verkeert in geestelijke nood, zoveel mag duidelijk zijn. Anders neem je deze actie ook niet en plaats je zoiets niet op Instagram. Onder het bericht is ook niet voor niets het telefoonnummer van Stichting Zelfmoordpreventie opgenomen. Maar het brengt ons wel terug bij de kernvraag: zien we nog een echt mens of is alles eenvoudigweg een computerspel of film geworden?

Ik bedoel, wat bezielt je om op social media je stem uit te brengen op de vraag of iemand dood moet of niet? Misschien wel te roepen: Ja joh, maak er een einde aan. Lekker doen joh. Zeggen we dat ook als het gaat om iemand die je kent of waar je veel om geeft? Sta er eens bij stil hoe het voor je moet zijn als je een ouder, opa, oma, nichtje, neefje, broertje, zusje, vriendje of vriendinnetje van het slachtoffer bent. Hoe denk je dat dit wordt ervaren? 

Zie je nog ‘echte mensen’?

Tuurlijk, je moet goed voor jezelf zorgen, jezelf op plaats nummer één zetten, je eigen grenzen aangeven. Vanuit een leeg vat kun je niet geven. Daar heb ik in mijn boeken genoeg over geschreven. 

Maar zien we die ander nog in de wereld om ons heen? 

Zie je die eenzame persoon twee huizen verderop nog? Zie je die persoon met liefdesverdriet? Zie je die oude vrouw of man die zijn tuin niet meer kan bijhouden? Zie je die fiets die omwaait met een boodschappentas waar alle spullen van over straat rollen? Laat je alles gewoon liggen of raap je de spullen op? Zie je die vrouw die moeilijk ter been of zwanger is en moet staan in de bus, trein of metro? 

Zie je die persoon nog die een andere mening heeft dan jij, maar daar ook zijn of haar eigen redenen voor heeft? Zie je die persoon nog met een andere voorkeur, afkomst of religie? 

Zie je je partner nog met zijn dromen en onzekerheden? Je gezinsleden met hun verwachtingen? Je collega’s met hun fysieke of geestelijke problemen? 

Zie je nog ‘echte mensen’?

Investeer in jezelf: Klik hier om de boekenserie te bestellen die twijfels, angsten en onzekerheden wegneemt en vertrouwen teruggeeft. Laat je leiden langs de valkuilen van ziekte en genezing en de specifieke uitdagingen die leven in deze tijd met zich meebrengt!  

Leer wat je absoluut moet weten over de oorsprong van ziekte. En hoe je deze kunt genezen! Klik hier en genees de oorsprong van ziekte met De Masterclass Geheimen van Genezing! De Masterclass Geheimen van Genezing – Omdat niemand alleen in zijn ziekte zou moeten staan!

Over de schrijver
Franklin Leers (1973) is als life coach, spreker, auteur en origineel denker gespecialiseerd in empowerment en de oorsprong van ziekte. Zijn pragmatische aanpak en vermogen om ingewikkelde materie te vertalen naar alledaagse en herkenbare gebeurtenissen heeft hem bij zijn lezerspubliek de bijnamen ‘filosoof van het dagelijks leven’ en de ‘Paulo Coelho van de lage landen’ opgeleverd.
Reactie plaatsen