Pijn en verdriet - Waarom is dit niet het juiste moment voor zelfreflectie?
04 oktober 2013 

Pijn en verdriet - Waarom is dit niet het juiste moment voor zelfreflectie?

Pijn en verdriet kunnen soms louterend werken, maar meestal is het een slechte voedingsbodem om het met iemand te hebben over zingeving en bewustzijn. Niet het juiste moment… Dat bleek maar weer eens toen mijn buurvrouw mijn boek De jongen die (van) suikerziekte genas aan de zoon van haar zus had gegeven.  ‘Als het boek De jongen die (van) ALS genas had geheten had ik de schrijver op zijn bek geslagen’ waren zijn woorden. Hij had zijn moeder net verloren aan de ziekte ALS.

ALS. Een verschrikkelijke ziekte. De vrouw die overleden is, was de zus van mijn buurvrouw. Zij had mijn boek gelezen en er een hoop aan gehad. Zij dacht dat de zoon van haar zus er ook baat bij kon hebben.

In de loop der tijd heb ik veel meegemaakt rondom mijn boeken. Er zijn vaak twee ‘kampen’. Mensen stellen zich voor de materie open of ze verketteren de boeken, ongeacht of ze de inhoud gelezen hebben of niet. En begrijpelijk. Het kan woede en frustratie oproepen. Zoals ik vaker gezegd en geschreven heb, heeft de materie in mijn boeken niet zozeer te maken met ziekte en sich, maar veel meer met bewustzijn. Dit betekent dat je echt toe met zijn aan de materie in de boeken. Je moet er open voor staan. Het draait in een hoge mate om zelfreflectie en zelfbewustzijn.

Pijn en verdriet

Als iemand vol in de pijn en het verdriet zit om het leed van zichzelf of een geliefde, dan is het vaak geen goed moment om het met degene te hebben over de diepere oorzaken van ziekte en genezing. Die persoon zit in zijn woede, pijn, frustratie en in een wervelwind van emoties en zit niet te wachten op goedbedoelde raad.

pijn en verdriet

Iemand heeft alleen wat aan de materie in de boeken als hij of zij daaraan toe is. Als de pijn en het verdriet enigszins zijn ingesleten. In mijn boeken spreek ik vaak van de essentie van ziekte. Voor iemand die vol in zijn pijn en verdriet zit, lijkt het of er sprake is van een soort ‘oordeel ’ of  ‘schuldvraag ‘. Dat noem ik het mannelijke aspect van ziekte. Dit terwijl de boeken juist het tegenovergestelde willen bereiken. Zij proberen het oordeel en de schuldvraag rondom ziekte weg te nemen en het vrouwelijke aspect van ziekte, dus de persoon zelf, centraal te stellen. Dit is erg belangrijk. In De alchemie van ziekte heb ik hier zelfs een heel hoofdstuk aan gewijd.

‘Een persoon die in zijn woede, pijn, frustratie zit en door een wervelwind van emoties gaat zit niet te wachten op goedbedoelde raad’

Als ik kijk naar mijn  eigen (pijnlijke) processen die ik doorlopen heb, dan begrijp ik maar al te goed hoe die jongen zich moet voelen. Maar bijna altijd komt uit de puinhopen en de as van pijn en verdriet  een nieuw begrip voort. Dat is het moment waarop diepere bewustzijnslagen kunnen worden aangeboord. Soms kan het alleen een leven lang duren voordat dit moment aanbreekt. En voor sommigen komt dat moment nooit. Wat dan overblijft is een leven lang van pijn en verdriet…

Investeer in jezelf: Klik hier om de boekenserie te bestellen die twijfels, angsten en onzekerheden wegneemt en vertrouwen teruggeeft. Laat je leiden langs de valkuilen van ziekte en genezing en de specifieke uitdagingen die leven in deze tijd met zich meebrengt!    

Over de schrijver
Franklin Leers (1973) is als life coach, spreker, auteur en origineel denker gespecialiseerd in empowerment en de oorsprong van ziekte. Zijn pragmatische aanpak en vermogen om ingewikkelde materie te vertalen naar alledaagse en herkenbare gebeurtenissen heeft hem bij zijn lezerspubliek de bijnamen ‘filosoof van het dagelijks leven’ en de ‘Paulo Coelho van de lage landen’ opgeleverd.
Jeannette van Schaick
Door

Jeannette van Schaick

op 21 Jun 2016

In een slachtofferrol zitten is in mijn ogen geen veroordeling, maar een staat van zijn. als je je dat bewust wordt kun je kiezen of je eruit wilt stappen of dat je erin blijft zitten. Beide is goed want het is je eigen proces. En zonder angst in het diepe springen hoeft in mijn ogen ook niet. angst mag er zijn. je kunt ook met die angst in het diepe springen.

Elisabeth
Door

Elisabeth

op 23 Jun 2016

Ik ga op dit moment Door een periode van emotionele pijn en veel verdriet en kan het niet loslaten omdat het te dichtbij ligt. Idd alle goede raad komt niet aan maar ik vertrouw er op dat het goed komt en dat ik weer een beetje gelukkig kan worden.

lia
Door

lia

op 27 Jun 2016

Heldere woorden. We staan vaak, met hele goede bedoelingen, klaar met raad en advies. Maar rouw en verdriet heeft ruimte nodig. Pas daarna ontstaat er weer ruimte voor meer. Een tijdspad? Die is zo persoonlijk en niet aan tijd gebonden.

Reactie plaatsen