Hijgend kijk ik naar beneden. Honderd meter onder mij bevindt zich een waanzinnig mooi meer. De blauw, groene kleuren vormen een schitterend contrast met het door de gletsjer afgesleten grijs van de omringende bergen. Voorzichtig daal ik af, balancerend op een rotsachtig pad, glad van modder en regen. Niet veel later schep ik voorzichtig wat water uit het meer en laat het door mijn vingers terugkletteren. Ik zucht voldaan, doe een stap doe naar achteren en kom met mijn voet in een grote koeienvlaai. Hooladijee, wat een magische ervaring :)
Vormgeven van je leven
Ik ben net terug van twee geweldige weken in Oostenrijk. Volgens mij was het Nietzsche die zei: ‘Iedere gedachte die je in de bergen hebt is het waard te onthouden’. En wat mij betreft had Nietzsche gelijk: gedachten die je in de bergen ervaart zijn waardevol en kostbaar. Ik vindt het heerlijk om in de bergen te lopen. Vaak ga ik met een of meerdere vrienden, dit keer was ik alleen.
Na mijn bezoek aan het meer liep de weg steil omhoog naar mijn volgende doel: de Rofanspitze. In een rustig tempo liep ik omhoog over het steeds smaller wordende pad dat zich een weg baande tussen het miljoenen jaren oude gesteente. Honderden meters boven mij bevonden zich enkele andere wandelaars. Ik volgde ze enige tijd met mijn blik en zag dat de onderlinge afstand tussen hen steeds groter werd. Aan mijn rechterkant, hoog boven mij, zochten alpinisten zich een weg naar boven tegen een verticale bergwand. Een Japanse man kwam mij, glijdend en schuivend over kiezels en los gesteente, in hoog tempo tegemoet. We groeten elkaar. Ver achter hem kwam zijn vrouw, die gedecideerd en gecontroleerd in een vaste tred naar beneden liep. Vanuit een soort euforie om wat ik te zien zou krijgen op de top, versnel ik mijn pas op het steilste stuk van de route. Even later sta ik voorovergebogen uit te hijgen en besef ik mij iets belangrijks.
Metafoor voor het leven
Het beklimmen van een berg doe je in je eigen tempo, in je eigen ritme en op je eigen manier. Het is een metafoor voor de manier waarop je je leven vormgeeft. De manier waarop je een berg beklimt, moet bij je passen. Snel, gewaagd en gedurfd, waarbij je langs de rand van de afgrond scheert of langzaam, maar zeker en met vaste tred. Zoek je de moeilijke of de makkelijke weg? Is lopen in de bergen al spannend genoeg voor je of heb je een verticale bergwand nodig als uitdaging? Welke route kies je? Kies je voor de gebaande paden of voor de paden die nauwelijks zijn belopen? En waar is die keuze op gebaseerd? Angst, niet uit je comfortzone durven komen of is het juist de keuze die simpelweg het dichtste bij jou als persoon ligt?
Het pad kiezen wat bij je hoort, je leven vormgeven op een manier die bij je past en in je eigen tempo, zorgt ervoor dat je leven in een bepaalde flow raakt. Het leven verloopt dan relatief eenvoudig. Het vormgeven van je leven op een manier die niet bij je past, misschien om aan de wensen en verlangens van andere te voldoen of omdat dit voldoet aan het beeld dat je van jezelf wilt hebben in plaats van te zijn wie je werkelijk bent, maakt je leven zwaar en ongemakkelijk. Soms is het een (onbewuste) keuze (lees hier de blog mensen zijn dol op persoonlijke drama’s), maar je komt jezelf tegen als je je eigen tempo niet wilt of durft aan te houden. Onthoud dat hoe je het ook doet, als je het op jouw manier doet, bereik je de top. En de ene manier is niet beter dan de andere. Ik herinner mij een moment in Maleisië. In de zee, vlakbij een prachtig tropisch eiland, gingen ik en mijn vriendin snorkelen op een plek waar veel haaien voorkwamen. Ik sprong als eerste in het water en zwom overal en nergens naartoe. Dat past bij mij. Ik ervaar door ondervinden. Mijn vriendin liet zich rustig meedrijven met de stroom. Aan het einde van de snorkeltocht hadden we beiden evenveel haaien gezien. Ook dit is een mooie metafoor.
Gedestilleerde wijsheid
Een tijd geleden heb ik een blog geschreven genaamd ‘Wat is wijsheid?’. Het gaat over het destilleren van wijsheid uit je ervaringen. Je ‘destilleert’ datgene wat werkelijk belangrijk is uit je ervaringen, oftewel je haalt de essentie, de kern, uit je ervaringen. De ervaring met de bijbehorende inzichten die ik had in de bergen, is hier een goed voorbeeld van. Het is bewust zijn van je bewustzijn. Dat is meesterschap. Om de wijsheid, de essentie, uit je ervaring te kunnen destilleren, moet je simpelweg bewust zijn. Alert. Dergelijke inzichten dienen als metafoor voor andere (deel)gebieden in je leven. Ze verrijken je bestaan en brengen je dichter bij jezelf, omdat ze je tot inzicht brengen.Het maakt je leven makkelijker, omdat je geen speelbal van het leven bent, maar weet waarom wat gebeurd.
Het is te gek als je dit verhaal wilt delen. Misschien heb je zelf ook ervaringen uit je dagelijks leven waar een andere lezer wat aan heeft. Schroom niet deze in een reactie achter te laten!
[socialbuttons]
